Με μια καθαρά ακαδημαϊκή μόρφωση στις θετικές επιστήμες, πρωτοπόρος και καταξιωμένος στον  επαγγελματικό του τομέα,, ο Άθως Τηλλυρής εδώ και αρκετά χρόνια αφήνει έντονα το στίγμα του στην Λεμεσό μέσα και από το πάθος του για την κλασσική παιδεία και την ενασχόληση με τις Επιστήμες, τα Γράμματα και τις Τέχνες και γενικότερα τον πολιτισμό.

Εφαρμόζοντας στην πράξη το  αντικείμενο των σπουδών του και ξεκινώντας από το μηδέν, δημιούργησε την ADA Computer Software που αποτελεί και την παλαιότερη εταιρεία  λογισμικού που ιδρύθηκε στην Κύπρο το 1985 και συνεχίζει μέχρι σήμερα τις δραστηριότητες της, προσφέροντας υπηρεσίες σε περισσότερες από 20 χώρες. Ίδρυσε τον Παγκύπριο Σύνδεσμο Εταιρειών Πληροφορικής του Κυπριακού Επιμελητήριου ΚΕΒΕ και εκπροσώπησε την Κύπρο σε Συνέδρια και Εκθέσεις Πληροφορικής στο εξωτερικό.

Παράλληλα όμως με όλη αύτη την σημαντική και απαιτητική επαγγελματική δραστηριότητα, δεν σταμάτησε όλα αυτά τα χρόνια να αγοράζει βιβλία με ιδιαίτερη έμφαση σε εκδόσεις και άλλο υλικό που αφορά την Λεμεσό. Ενασχόληση που οδήγησε στην ίδρυση της «Αθώνειου Βιβλιοθήκης» .

Μια δραστηριότητα στην οποία γίνεται κοινωνός ο κόσμος της Λεμεσού, όχι μόνο με τις δημόσιες παρεμβάσεις του Άθου Τηλλυρή ιδιαίτερα σε θέματα πολιτισμού αλλά και μέσα από την έντονη παρουσία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου καταθέτει συνεχώς δράσεις, απόψεις αλλά και κριτικές.

Αγάπη για την ιστορία και το παρελθόν της πόλης

Καθοριστικό σε αυτή την πορεία του, ήταν  το 2013 όταν τον πλησίασε ο Τίτος Κολώτας που εκείνη την περίοδο δημιουργούσε το «Λεμεσού Μνήμες» και  τον επέλεξε, μαζί με άλλους πέντε, για την διαχειριστική ομάδα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «από τον Τίτο μάθαμε πάρα πολλά και τον εκτιμώ γιατί  με έκαμε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο την ιστορία και το παρελθόν της Λεμεσού»

Μιλώντας στο Limassoltoday, ο Άθως Τηλλυρής επισημαίνει ότι ο Τίτος Κολώτας είχε ετοιμάσει ένα κατάλογο με τα βιβλία που γράφτηκαν για την Λεμεσό και τις πρωτιές της πόλης, τονίζοντας ότι «έβαλα ως στόχο να αποκτήσω όλα αυτά τα σπάνια βιβλία».

Ήδη έχει αποκτήσει  τα περισσότερα από αυτά και «όταν εμβάθυνα στην βιβλιογραφία και άρχισα να αγοράζω βιβλία, διαπίστωσα ότι η πόλη μας κατέχει και την πρωτιά στις εκδόσεις που αφορούν την Λεμεσό και οι οποίες υπερβαίνουν τις χίλιες».

Αρχικά, αγόραζε κάθε βιβλίο που αφορούσε αποκλειστικά την Λεμεσό αλλά  πλέον επεκτάθηκε με στόχο την απόκτηση κάθε βιβλίου με Κυπρολογικό περιεχόμενο και ενδιαφέρον αλλά και την Ελληνική και Παγκόσμια Ιστορία και Λογοτεχνία ευρύνοντας το φάσμα της συλλογής του.

Στη βάση αυτή ξεκίνησε το 2019 και η ιδέα για την δημιουργία της «Αθώνειου Βιβλιοθήκης», οπότε  πέραν από τις  αγορές άρχισε να δέχεται και δωρεές βιβλίων. Κι όπως αναφέρει, έχουν γίνει δωρεές όχι μόνο από απλούς πολίτες αλλά και πολλούς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς και οργανισμούς «πλην του Δήμου Λεμεσού αλλά και του Παττίχειου Ιστορικού Αρχείου Λεμεσού κι αυτό το έχω παράπονο».

«Αθώνειος Βιβλιοθήκη και Ίδρυμα Πολιτισμού»

Η «Αθώνειος Βιβλιοθήκη και Ίδρυμα Πολιτισμού» (www.athonios.org) είναι βιβλιοθήκη αλλά και εγκεκριμένος Φιλανθρωπικός, Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός. Αποτελείται σήμερα από πέραν των 20.000 βιβλίων, περιοδικών, εντύπων, ηλεκτρονικών εγγράφων, οπτικοακουστικών μέσων και άλλων συλλεκτικών αντικειμένων. Είναι ίσως και η μεγαλύτερη Αθλητική Βιβλιοθήκη για την Λεμεσό.

Σαν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Επιμελητηρίου Λεμεσού ΕΒΕΛ, έγραψε δύο βιβλία, ένα για το Χρυσό Ιωβηλαίο του ΕΒΕΛ που περιλαμβάνει και την Ιστορία της Εμπορικής και Βιομηχανικής Λεμεσού του Χθες και πρόσφατα ένα δεύτερο για τα 60χρονα του ΕΒΕΛ στα Ελληνο-Αγγλικά για να προσφέρεται στους ξένους επισκέπτες και προωθεί την Λεμεσό. Το πρώτο του βιβλίο είναι Ποιητική Συλλογή με προσωπικά βιώματα.

Ένα μοναδικό νέο εγχείρημα που ετοιμάζεται είναι η καταγραφή της Κυπριακής Εργογραφίας από Αρχαιότατων  χρόνων μέχρι σήμερα. Έχουν ήδη μηχανογραφηθεί πέραν των 23 χιλιάδων τίτλων.

 Πέραν τούτων, μέσω της εταιρείας ADA Computer Software έχουν μηχανογραφηθεί εντελών δωρεάν πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Όνειρο του Άθου Τηλλυρή, είναι να στεγαστεί και δωριθεί η «Αθώνειος Βιβλιοθήκη» στη Λεμεσό, αποτελώντας ένα χρήσιμο βοήθημα για  τους μελετητές-ερευνητές και όχι μόνο…

«Η Λεμεσός έχει ξεχάσει τι σημαίνει πολιτισμός…»

Με δεδομένο ότι πρόκειται για ένα άνθρωπο που έμπρακτα, με πολύ κόπο και προσωπικό οικονομικό κόστος προωθεί την ιστορία και τον πολιτισμό της Λεμεσού σε όλες του τις εκφάνσεις, ρωτώ την άποψη του Άθου Τηλλυρή, γα την εικόνα που παρουσιάζει  σήμερα η πόλη…

«Με προκαλείς να μιλήσω έξω απ’ τα δόντια και ελπίζω ότι το μήνυμα θα φτάσει στον σημερινό Δήμαρχο, αν επανεκλεγεί, αλλά και σε όλους όσοι διεκδικούν την δημαρχία…» λέει κι αφήνει  να αποκαλυφθεί ένα μεγάλο παράπονο αλλά ταυτόχρονα και κατηγορώ.

Έγιναν αρκετές επαφές με τον Δήμαρχο, όπως αναφέρει, «μας έδωσε ένα σωρό υποσχέσεις ότι θα στεγάσει την  «Αθώνειο Βιβλιοθήκη» και μάλιστα είχε κάνει και σχετική αναφορά στην παρουσίαση των σχεδίων για την Στέγη Πολιτισμού, αλλά ίσως επειδή επηρεάζεται από  λάθους ανθρώπους ή για άλλους λόγους που δεν μπορώ να ξέρω, οι υποσχέσεις έμειναν υποσχέσεις…».

Αποτέλεσμα αυτής της αδιαφορίας, είναι να παραμένουν αυτή την στιγμή δεκάδες χιλιάδες βιβλία μέσα σε κασόνια στοιβαγμένα σε διάφορους κατάλληλους αποθηκευτικούς και άλλους  χώρους..

Την έλλειψη πολιτισμού, επισημαίνει ο κ. Τηλλυρής  και με μια σειρά άλλων ατοπημάτων και παραλείψεων όπως το γεγονός ότι «ο Δήμος άφησε να κατεδαφιστεί το ιστορικό ξενοδοχείο «Κούριο», το ότι η πόλη δε έχει πλέον ένα κατάλληλο Αρχαιολογικό Μουσείο, αντάξιο των χιλιάδων ετών ιστορίας της πόλης, το ότι σημαντικά κτήρια εγκαταλείφθηκαν στο έλεος της φθοράς του χρόνου και πολλά άλλα.

Δριμύ κατηγορώ για το φέρσιμο στον Βασίλη Μιχαηλίδη

Η μεγάλη αδυναμία του είναι ο Βασίλης Μιχαηλίδης ο οποίος γεννήθηκε από Λευκόνοικο αλλά έζησε και μεγαλούργησε στην Λεμεσό όπου έγραψε και τα ποιητικά αριστουργήματα του.,  όπως η 9η Ιουλίου 1821 εν Λευκωσία Κύπρου, την Χιώτισσα και την Ανεράδα.

Ο Άθως Τηλλυρής έχει εντρυφήσει  σε όλα όσα αφορούν την ζωή και το έργο του εθνικού μας ποιητή κι όπως λέει «μελετώντας το έργο του, κάπως ταυτίστηκα μαζί του κι έτσι άρχισα να ερευνώ και να συλλέγω βιβλία και ότι άλλο σχετικό». Καμάρι μου η σπανιότατη «Ασθενής Λύρα».  Με την ευκαιρία των 100χρονων από τον θάνατο του ποιητή το 2017, έκανε μια παρουσίαση στα Συμπόσια του Δημοτικού Αρχείου-Μουσείου αλλά «μετά λύπης μου θα πω ότι ενώ έγιναν σχεδόν 20 συνέδρια προφορικής ιστορίας δεν έχουν εκδοθεί ούτε τα μισά πρακτικά και αναρωτιέμαι που πάει όλη εκείνη η πληροφορία, και όλες εκείνες οι σημαντικότατες αναφορές και στοιχεία τα οποία προορίζονται  κυρίως για τους μελετητές…».

Δριμύ είναι το κατηγορώ του κ. Τηλλυρή που τότε «η Λεμεσός πέταξε τον Βασίλη Μιχαηλίδη στο πτωχοκομείο όπου και πέθανε μόνος και έρημος» αλλά και που σήμερα ακόμα δεν τον τιμούν όπως του αξίζει.

«Ένα μνημείο για τον ποιητή αντί να ψάχνουν τάφους…»

Εισήγηση του Άθου Τηλλυρή είναι να γίνει ένα μνημείο αντάξιο του ποιητή, σε περίοπτο σημείο  της Λεμεσού «και να σταματήσουν να ψάχνουν τάφους μέσα από  δικαστικές αποφάσεις και εφέσεις και δεν ξέρω τι άλλο…».

Δηλώνει δε πρόθυμος να συνεισφέρει και ο ίδιος ένα σημαντικό ποσό για την ανέγερση αυτού του μνημείου που θα μπορούσε να γίνει, στην πλατεία Διοικητηρίου.

Από τις δικές του έρευνες, έχει προκύψει ότι ο ποιητής δεν είναι πλέον θαμμένος εκεί που τον ψάχνουν και υποδεικνύοντας ότι «από την στιγμή που αναφέρεται ότι η ταφή έγινε εν «χορδαίς και οργάνοις» με φιλαρμονικές και  στην παρουσία των Αρχών της πόλης, δεν είναι δυνατόν να τον έθαψαν σε μια γωνιά του κοιμητηρίου».

Υποδεικνύοντας ότι  «όπως και να έχει, εγκλημάτησαν αφού δεν αγόρασαν τον τάφο», εκφράζει την βεβαιότητα ότι τα οστά του ποιητή, κάποια χρόνια μετά τον θάνατο του, μεταφέρθηκαν στο οστεοφυλάκιο-χωνευτήριο του Κοιμητηρίου και έχουν για πάντα χαθεί.

Όπως ανάφερε και ο Λαρνακέας Φοίβος Σταυρίδης:

«Μεγάλοι άνδρες σαν τον Μότσαρτ και τον Βασίλη Μιχαηλίδη δεν έχουν ανάγκη από τάφους» 

Ας τιμήσουν τον Ποιητή όπως του αξίζει.

Χρήστος Χαραλάμπους

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ